Koncert symfoniczny: Haydn, Mozart, Ravel

SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
NOAM ZUR – dyrygent – waltornia

W programie:

J. Haydn – Symfonia Nr 73 D – dur “La chasse”
W. A. Mozart – III Koncert na róg Es – dur KV 447
M. Ravel – Suite Ma mère l’oye/ Suita Moja matka gęś
M. Ravel – Le tambeau de Couperin/ Nagrobek Couperina

Jak z rogu obfitości sypać się będą prawdziwe klejnoty muzyczne – począwszy od muzyki Josepha Haydna (1732 – 1809). Twórca klasycznej orkiestry symfonicznej bardzo cenił brzmienie rogu. Szczególną rolę powierzył temu instrumentowi (w stroju naturalnym) w Symfonii nr 31 Hornsignal/ Z sygnałem rogu, jak również w Symfonii D-dur nr 73 (1781), której ostatnia część jest muzycznym obrazem polowania – stąd tytuł utworu La chasse/ Polowanie. Popularne w epoce klasycznej motywy myśliwskie pojawią się także w III Koncercie na róg (1784 – 1787) Wolfganga Amadeusa Mozarta (1756 – 1791). Utwór pokazuje przede wszystkim ciepłe brzmienie tego instrumentu, i jego niezwykłą zdolność do prowadzenia śpiewnej kantyleny, co słychać szczególnie w II części Romanca. Koncert zabrzmi w wykonaniu artysty z Portugalii – Flavio Oliveiry, który współpracuje z Orquestra Sem Fronteiras.

Odniesień do epok dawnych mistrzów nie zabraknie w muzyce Maurice Ravela (1875 – 1937). Le tambeau de Couperin (Nagrobek Couperina, 1919) w formie sześcioczęściowej suity, to jak pisał kompozytor „hołd złożony całej muzyce francuskiej XVIII wieku”, a także upamiętnienie poległych podczas I wojny światowej przyjaciół kompozytora.

Autor przebojowego „Bolera” znakomicie czuł się także w świecie bajek, w który wniknął z wrodzoną sobie pomysłowością. Ma mère l’oye (Moja Matkę Gęś, 1911), to suita napisana dla wnuków polskiego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego, której subtelna instrumentacja, z elementami ilustracyjnymi, podkreśla prosty, skrywający głębokie prawdy, świat dziecięcych bajek – Śpiącej Królewny, Tomcia Palucha, czy Pięknej i Bestii. Nad pięknym, różnorodnym, choć nie łatwym do wykonania programem czuwać będzie znakomity izraelski kapelmistrz Noam Zur.

Noam Zur urodzony w rodzinie muzyków, zanim w wieku 15 lat podjął decyzję o studiowaniu dyrygentury w dzieciństwie uczył się grać na pianinie i puzonie. Podczas studiów w Rubin Academy w Tel Awiwie ukończył także filozofię na Uniwersytecie Telawiwskim i pobierał lekcje gry na kontrabasie. Od 2006 do 2008 r. miał zaszczyt pracować jako asystent maestro Pierre’a Boulez dla Lucerne Festival Academy Orchestra.

Chociaż Noam Zur początkowo wykonywał wyłącznie utwory symfoniczne, czuje się równie dobrze w orkiestronie, jak i na scenie koncertowej. Ma ponad 20 lat zawodowego doświadczenia i jego repertuar obejmuje ok. 50 oper i ponad 450 dzieł symfonicznych.
Jego rodzina jest wielokulturowa, a sam Noam Zur mówi kilkoma językami. Rodzina jego matki uciekła w 1938 r. z Niemiec i Austrii do Argentyny. Tam urodziła się jego matka urodziła. Rodzina jego ojca wyemigrowała z Europy Wschodniej do Izraela. Noam Zur posiada dwa obywatelstwa. Dorastając mówił czterema językami (hebrajskim, angielskim, niemieckim i hiszpańskim).

Po kilku pierwszych angażach, w ramach których pełnił funkcję kapelmistrza i asystenta w niemieckojęzycznej części Europy, w dekadzie poprzedzającej wybuch pandemii koronawirusa Noam Zur znacznie poszerzył krąg swojej działalności, występując na całym świecie. Gościnnie dyrygował orkiestrami na pięciu kontynentach i był dyrektorem muzycznym w Niemczech, Chorwacji oraz Argentynie. Będąc dyrektorem tytularnym argentyńskiej Salta State Symphony Orchestra skorzystał z okazji, aby spędzić czas w Buenos Aires ze swoją ostatnią żyjącą babcią podczas jej końcowych lat życia.

Koncentrując się na pracy artystycznej w Europie i Izraelu Noam Zur nadal znajduje czas na występy międzynarodowe. Jest on głęboko przekonany, że muzyka klasyczna jest rozumianą na całym świecie formą sztuki, która należy do wszystkich ludzi, niezależnie od granic kulturowych. Jego zaangażowanie w dzielenie się swoją pasją często sprawia, że występuje z orkiestrami i zespołami operowymi na pięciu kontynentach i ma kontakt z różnymi widzami, czyni jego muzykę klasyczną bardziej przystępną dla KAŻDEGO.
Noam Zur jest również aktywnym kompozytorem i aranżerem. Jego kompozycja A Month of Sundays (Hommage à Steve Reich) na skrzypce i instrumenty elektroniczne miała swoją premierę w grudniu 2020 r. w Zamus, Centrum Muzyki Dawnej w Kolonii, skąd koncert był transmitowany na żywo w internecie. W sierpniu 2016 r. ze stowarzyszeniem orkiestry WDR Funkhausorchester Köln Noam Zur nagrał dla niemieckiego radia swoją własną instrumentację Preludiów (Zeszyt 1) Debussy’ego na orkiestrę kameralną.

W 2022 r. maestro Kenneth Woods zamówił u niego aranżację utworu Williama Granta Stilla Dismal Swamp na orkiestrę kameralną. W lipcu 2022 r. angielska Orkiestra Symfoniczna pod dyrekcją maestro Woodsa zaprezentowała po raz pierwszy tę instrumentację, która została opublikowana przez wydawnictwo Theodor Presser.
Noam Zur nagrywał dla wytwórni Classic Concert Records oraz Naxos. Poprowadził też wiele koncertów w całej Europie, Izraelu oraz na Bliskim Wschodzie i Ameryce Południowej, które były transmitowane przez radio, telewizję i w internecie.

Oprócz dyrygowania Noam Zur zajmuje się także pracą dydaktyczną. Prowadzi klasy mistrzowskie i jest gościnnym wykładowcą w Europie, Izraelu i Ameryce Łacińskiej. Często bierze udział w pracach jury konkursowych i komisji zwoływanych przez instytucje akademickie.

Poza muzyką Noam Zur lubi gotować, zgłębiać zagadnienia filozoficzne. Interesuje się archeologią, wyrobami ze szkła i uprawia łucznictwo.

FLÁVIO OLIVEIRA

W 2007 r. rozpoczął studia muzyczne na Castelo de Paiva Music Academy w klasie waltorni u profesora Marco Costy.

W 2021 r. uzyskał stopień magistra na Escola Superior de Artes Aplicadas z nauczania gry na waltorni u profesorów Luísa Vieiry and Paulo Guerreiro.
Swój kunszt muzyczny doskonalił pod okiem Manolo Ortegi, Abela Pereiry, Héldera Valesa, Froydisa Ree Wekre, Davida Fernandeza Alonso, Paulo Guerreiro, Bohdana Sebestika, Flávio Barbosy, Luísa Vieiry, Nuno Vaza, Ricardo Silvy, Fergusa McWilliama, Sarah Willis, Stephana Dohra.
Pracował z następującymi dyrygentami: Cesário Costa, José Eduardo Gomes, Rui Pinheiro, Osvaldo Ferreira, Fuad Ibrahimov, Oksana Lyniv, Paulo Martins, Renata Oliveira, Fernando

Marinho, Luís Carvalho, Fernando Marina Miguel, Martim Sousa Tavares, Armando Mota, Nuno Côrte Real , José Vilaplana, Fuad Ibrahimov, Jan Cober, Douglas Bostock, Manuel Coves, Irene Gómez Calado, Peter Stark, Diego García Rodríguez, Rafa Agulló Albors, Sergio Alapont, José Ferreira Lobo, Artur Pinho Maria, Pablo Urbina, Constança Simas, Antonio Pirolli, David Giménez, Jiří Petrdlíka oraz Graeme Jenkins.

Do orkiestr, z którymi już koncertował, należą: Orquestra Académica Portuguesa, Orquestra Sinfónica “Ensemble”, Orquestra Filarmónica Portuguesa, Orquestra de Vigo 403, Neue Philharmonie München, Orquestra Filarmónica de Braga, Orquestra Sinfónica Internacional de Ceuta, EUYWO, Banda Sinfónica Portuguesa, Orquestra do Norte, Orquestra Sinfônica do Algarve, Orquestra Movimento Musical Cooperativo, Opera na Academia e na Cidade, Orquestra Sem Fronteiras, Deutsch-Skandinavische Jugend-Philharmonie, Internationale Junge Orchesterakademie, Orquestra Filarmonia das Beiras, Orquestra Clássica do Centro, Orquestra Sinfônica Portuguesa do Teatro Nacional de S.Carlos, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej oraz Orquestra do Algarve.

Występuje również jako solista z Algarve Camerata.

W ostatnim czasie regularnie pracuje z Orquestra Sem Fronteiras jako solista, a także z Ópera na Academia e na Cidade oraz Orquestra Sinfónica do Algarve jako lider sekcji.