Elżbieta Grosseová urodziła się 4 listopada 1937 roku w Warszawie. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby w Metalu. Dyplom ukończenia uczelni otrzymała w 1966 roku. Po ukończeniu studiów pracowała dla słynnej uczelni artystycznej ŁAD.
Czuje się obywatelką świata, chociaż w Polsce uważana jest za Czeszkę, w Czechach za Polkę. W 1972 roku przeprowadziła się na stałe do Czech. Mieszka i pracuje w Horomeřicach pod Pragą. W gronie rzeźbiarzy jest jedną z nielicznych żyjących kobiet, która osiągnęła światową sławę.
Jest członkinią Związku Artystów Plastyków Ceramików Unii Sztuk Plastycznych Republiki Czeskiej oraz Międzynarodowej Akademii Ceramicznej (AIC) w Genewie. Zdobyła 20 liczących się nagród w dziedzinie ceramiki, w tym w 1995 roku najważniejszą: Premio Aquisto w Faenzie. W 2022 roku otrzymała Złoty Medal Honorowy Zasłużony dla Kultury Polskiej od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Zrealizowała ponad 50 wystaw indywidualnych, brała udział w 70 wystawach zbiorowych. W latach 1997 – 2006 prowadziła wykłady z rzeźby ceramicznej w 24 miejscach na kilku kontynentach. Od 2010 roku równolegle tworzy rzeźby z gliny i brązu oraz obrazy strukturalne. Jej prace znajdują się w zbiorach 100 muzeów na świecie. Rzeźby i obrazy Grosseovej są ozdobą w wielu prywatnych kolekcjach w Europie i poza jej granicami.