Koncert symfoniczny: Mendelssohn, Ravel, Dvorak

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PIOTR KOŚCIK – dyrygent
JANUSZ OLEJNICZAK – fortepian

W programie:

• F. Mendelssohn – Uwertura „Sen nocy letniej” op. 21
• M. Ravel – Koncert fortepianowy G – dur
• A. Dvořák – VII Symfonia d – moll op. 70

Młodziutki F. Mendelssohn – Bartholdy (1809 – 1847) oczarowany jedną z najpiękniejszych komedii o miłości autorstwa Szekspira, stworzył prawdziwe arcydzieło orkiestrowej literatury romantycznej – Uwerturę do „Snu nocy letniej” (1826), a kilkanaście lat później – muzykę do całego dramatu. Zwiewne melodie, subtelna harmonika i delikatna instrumentacja Uwertury tworzą niezwykłą, baśniową aurę – czujemy magię miłości i zapach uśpionego, czerwcowego lasu. Koncert fortepianowy G (1931)- jeden z ostatnich wielkich utworów genialnego Francuza – M. Ravela (1875 – 1937) został napisany zgodnie z przekonaniem kompozytora, iż : „Muzyka koncertowa powinna być wesoła i błyskotliwa, a nie dążyć do głębi i efektów dramatycznych”. Koncert G- dur rzeczywiście jest natchniony radością. Lekki i wirtuozowski zaciekawia jazzowymi rytmami, z którymi zapoznał się Ravel podczas tournée koncertowego po Ameryce Północnej, ma też w sobie hiszpańską nutę (wszak Ravel był z pochodzenia Baskiem) oraz francuską subtelność i cudowny liryzmu płynący z kantyleny fortepianu i fletu w drugiej części utworu. Więcej dramatycznej ekspresji odsłoni Siódma z dziewięciu symfonii czeskiego kompozytora A. Dvořáka (1841 – 1904), skomponowana na zamówienie Londyńskiego Towarzystwa Filharmonicznego w 1885 roku. Kompozytor marzył o tym, aby jego nowe dzieło „poruszyło świat” – i tak też się stało – Symfonia d – moll, doskonała zarówno w formie i treści odniosła wielki triumf. Jak pisał autor znakomitej monografii swojego rodaka – Otakar Šourek – „Dvořák wznosi się w niej na wyżyny, jakich w takiej sile i wielkości symfonicznej koncepcji i formy nigdy nie osiągnął i – co się tyczy powagi i zawartości ideowej treści – nie miał już osiągnąć”.

Piotr Kościk

Dyrygent i pianista urodzony w Rzeszowie. Wykształcenie dyrygenckie uzyskał w szwajcarskiej Zürcher Hochschule der Künste w klasie prof. Iwana Wassilevskiego. Współpracował z takimi orkiestrami jak „Southwest German Chamber Orchestra”, „Sinfonietta Berlin”, „Belgrade Chamber Orchestra” „Janáčkova Filharmonie Ostrava”, „Orchestra Sinfonica d’Este Ferrara”, „Ploiesti Filharmonic Orchestra”, „Rousse Philharmonic Orchestra”, „Sofia Academic Orchestra”, oraz „Zürcher Akademisches Orchester”. Piotr Kościk doskonalił swój warsztat dyrygencki pod okiem profesorów o międzynarodowej renomie jak Jorma Panula, Colin Metters, Luciano Acocella, Christoph Müller, Martin Akerwall i Christof Brunner. Piotr otrzymał „Dirigierstipendium” austriackiego „Honorius Stiftung” oraz był półfinalistą międzynarodowego konkursu „2nd Orchestra’s Conductor Competition” w Ploiesti. Angielski dyrygent i profesor Douglas Bostock napisał „Piotr Kościk to dyrygent o ogromnej wrażliwości, jasnej koncepcji i naturalnej łatwości przekazywania orkiestrze swoich intencji muzycznych.” Oprócz filharmonii Belgradzkiej i Ostrawskiej, Piotr Kościk miał okazję występować z orkiestrami m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Finlandii, Rumunii oraz Bułgarii. Przygodę z muzyką Piotr Kościk rozpoczął w ZSM Nr.2 w Rzeszowie w klasie fortepianu mgr Joanny Dworakowskiej a następnie mgr Żanny Parchomowskiej. Ukończył studia magisterskie w klasie fortepianu prof. Olega Maisenberga na Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu oraz studia podyplomowe u prof. Eliso Virsaladze w Scoula di Musica di Fiesole we Florencji. Wkład w rozwój artystyczny Piotra miała również współpraca z profesorami- Dang Thai Son, Matti Raekallio, oraz Michel Beroff. Kościk koncertował w większości europejskich państw oraz w Chinach, gdzie oprócz prowadzenia warsztatów pianistycznych, wystąpił na koncercie inaugurującym Festiwal Chopinowski w Xinghai Concert Hall w Guangzhou. W roli solisty współpracował z Holenderską Orkiestrą Narodowa, Bratysławską Orkiestrą Radiową, Orkiestrami Filharmonii Zabrzańskiej, Podkarpackiej, Narodową Orkiestrą Kosowską w Prisztinie i węgierską Székelyföldi Filharmónia. Piotr zajął 2. miejsce na „International Piano Competition” w Enschede, 1. miejsce na „Klavierpodium der Jugend” w Monachium, otrzymał wyróżnienie na konkursie pianistycznym w Zabrzu, był również finalistą „International Music Competition” w Osace. Stypendysta Prezesa Rady Ministrów oraz laureat takich nagród jak „The Netherlands Symphony Orchestra Prize” czy „Zauberflöte Preis” za najlepsze wykonanie klasycznej sonaty fortepianowej. Piotr Kościk jest członkiem zarządu międzynarodowego towarzystwa Chopinowskiego w Wiedniu a jego dyskografia zawiera obecnie dwie płyty solowe z muzyką Mozarta, Haydna, Chopina i Liszta.

Janusz Olejniczak należy do najwybitniejszych współczesnych chopinistów. Urodzony we Wrocławiu, w 1970 r. był najmłodszym laureatem Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina, uczniem Luizy Walewskiej, Ryszarda Baksta, Zbigniewa Drzewieckiego oraz Witolda Małcużyńskiego. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu. Artysta koncertuje w Europie, obu Amerykach, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Carnegie Hall, Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel, Suntory Hall, Lincoln Center, Tonhalle w Düsseldorfie, czy Concertgebouw. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – w Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii. Poza żelaznym repertuarem klasycznym wykonuje i nagrywa także polską muzykę współczesną (m.in. Lutosławski, Górecki, Kilar). Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Boreyki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i in. Od wielu lat współpracuje także z Markiem Mosiem i Orkiestrą Aukso. Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel); jest stałym gościem festiwalu „Chopin i jego Europa” w Warszawie, na którym zagrał m.in. u boku Marthy Argerich i Marii João Pires i Fransa Brüggena. Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań repertuaru klasycznego, romantycznego i współczesnego, w tym ścieżki dźwiękowe do filmów Pianista Romana Polańskiego i Błękitna nuta Andrzeja Żuławskiego. Artysta został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem Gloria Artis (2005) oraz ośmiokrotnie nagrodą „Fryderyk”. W październiku 2015 r. rozpoczął stałą współpracę z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.