Kamienica nr 19, "Dom Polonii" - wyróżnia się interesującą klasycystyczną elewacją, ma rodowód sięgający początkami okresu średniowiecza. Odkryte w podziemiach fragmenty ceglano-kamiennych murów i sklepień (jedno zachowane) oraz ostrołukowych gotyckich nadproży pozwalają datować początki powstania tego obiektu na II poł. XV w. lub I poł. XVI w. W odkrytych podziemiach doliczono się 10 piwnic i 7 pomieszczeń. Z podziemi pod płytę Rynku prowadzi szeroki korytarz murowany z cegły o nieznanym przeznaczeniu. W toku prowadzonych prac remontowych piwnice budynku zamierza się odbudować i udostępnić do zwiedzania.
Pierwotna zabudowa - co jest niezwykle ciekawe - była wysunięta znacznie przed dzisiejszy fronton kamienicy. Ograniczenie zabudowy do obecnej linii nastąpiło na przeł. XVI i XVII w. Jak ostatecznie stwierdzono, kamienica powstała w toku kilkunastu faz budowy; ostatnia z nich nastąpiła na przeł. XIX i XX w.
Przed frontem kamienicy - w linii chodnika - zwraca uwagę betonowy taras przykrywający tzw. przedproże budynku.
Pierwotna zabudowa - co jest niezwykle ciekawe - była wysunięta znacznie przed dzisiejszy fronton kamienicy. Ograniczenie zabudowy do obecnej linii nastąpiło na przeł. XVI i XVII w. Jak ostatecznie stwierdzono, kamienica powstała w toku kilkunastu faz budowy; ostatnia z nich nastąpiła na przeł. XIX i XX w.
Przed frontem kamienicy - w linii chodnika - zwraca uwagę betonowy taras przykrywający tzw. przedproże budynku.
