Staroniwa, to rozległa dzielnica w zachodniej części Rzeszowa. Początkowo należała do parafii Farnej odległej ok. 4 km. Po utworzeniu parafii Chrystusa Króla, weszła wraz z zachodnią częścią miasta w skład nowej parafii. Ze względu na rozbudowującą się dzielnicę pojawiła się potrzeba świątyni, dla zapewnienia mieszkańcom opieki duszpasterskiej. Pierwotnie z racji braku pozwolenia na legalną budowę, wykorzystano znajdującą się na terenie Staroniwy murowaną kaplicę zbudowaną w 1880 r. przez Marcina i Katarzynę Kloców.
Bp Ignacy Tokarczuk, chcąc utworzyć na Staroniwie placówkę duszpasterską, w 1973 r. powierzył opiekę nad tą kaplicą wikariuszowi z parafii Chrystusa Króla, ks. Mieczysławowi Szeli. Zajął się on katechizacją dzieci i organizowaniem życia religijnego oraz rozbudową kaplicy. Po wielu kłopotach z władzami udało się wybudować zadaszenie i w maju 1975 r. Bp Ignacy Tokarczuk po raz pierwszy udzielił tutaj Sakramentu Bierzmowania. Wkrótce też dekretem z dnia 01.07.1975 r. ustanowił przy kaplicy p.w. Narodzenia NMP samodzielny ośrodek duszpasterski.
Przy końcu Staroniwy Górnej, dwie siostry Stefania i Anna Pajówny, postanowiły wybudować kościół na swojej parceli. Na ten cel ofiarowały będący w trakcie budowy murowany, jednopiętrowy dom. W niedzielę 27.05.1979 r. bp Tadeusz Błaszkiewicz poświęcił budujący się obiekt. W 1980 r. proboszczem parafii został ks. Marian Przewrocki, który kontynuował rozbudowę kaplicy w Staroniwie Górnej, ukończoną w 1981 r. Następnie rozpoczął budowę plebani naprzeciw kaplicy Narodzenia NMP przy ul. Gwardzistów (obecnie Staroniwska). Gdy ukończono budowę plebani, w 1984 r. rozpoczęto budowę obecnego kościoła parafialnego. Kolejny proboszcz ks. Franciszek Dziedzic mianowany w 1989 r. kontynuował prace przy budowie kościoła oraz rekonstrukcji kaplicy dojazdowej w Staroniwie Górnej. W 1998 r. proboszczem parafii został ks. Stanisław Jamiński, który kontynuuje prace wykończeniowe przy kościele parafialnym i plebani i doprowadził do poświęcenia kościoła parafialnego 02.10.1999 r.
