Marzec w DKF Klaps: Szczęśliwy Lazzaro, Kafarnaum, O ojcach i synach, Złodziejaszki

Kinomanów, miłośników dobrego filmu zachęcamy do udziału w marcowych projekcjach Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Klaps”. Pofilmowe dyskusje prowadzi Dominik Nykiel.

W marcu w ramach cyklu DKF Klaps zobaczymy poetyckie arcydzieło o przyjaźni i o współczesnym świcie „Szczęśliwy Lazzaro”; uhonorowany Nagrodą Jury w Cannes, „Kafarnaum”; nominowany do Oscara 2019 dokument o życiu dżihadystów „O ojcach i synach” oraz japoński dramat „Złodziejaszki” nagrodzony Złotą Palmą dla Najlepszego filmu w 2018 rokku.

PROGRAM:

• 04.03.2019 r. - SZCZĘŚLIWY LAZZARO, reż. Alice Rohrwacher
• 11.03.2019 r. - KAFARNAUM, reż. Nadine Labaki
• 18.03.2019 r. - O OJCACH I SYNACH, reż. Talal Derki
• 25.03.2019 r. - ZŁODZIEJASZKI, reż. Hirokazu Koreeda

Seanse w ramach cyklu odbywają się w poniedziałki o godz. 19:00 w Wojewódzkim Domu Kultury. Karnety miesięczne na cztery filmy będą dostępne w cenie 25 zł, a wejściówki pojedyncze na każdy film w cenie 10 zł. Do nabycia w kasie WDK.

O FILMACH:

SZCZĘŚLIWY LAZZARO, reż. Alice Rohrwacher

Produkcja: Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy 2018

Gatunek: dramat

Czas trwania: 125 min

Poetyckie arcydzieło o przyjaźni i o współczesnym świecie

Oniryczna opowieść na styku włoskiego neorealizmu i realizmu magicznego koncentruje się wokół spotkania Lazzaro, chłopaka tak poczciwego, że często branego za pomyleńca, z pięknoduchem Tancredim, młodym szlachcicem o nad wyraz wybujałej wyobraźni.

Życie ich obu w odizolowanej wiosce pasterskiej Inviolata toczy się pod dyktando okropnej markizy Alfonsiny de Luny, królowej imperium tytoniowego i zarazem matki Tancrediego. Lojalna więź między młodymi mężczyznami zostaje przypieczętowana, kiedy Tancredi prosi Lazzaro, aby ten pomógł mu zorganizować własne porwanie.

Ten dziwny i nieprawdopodobny sojusz jest objawieniem dla Lazzaro i owocuje przyjaźnią tak cenną, że bohater będzie nawet podróżować w czasie i przestrzeni w poszukiwaniu Tancrediego. Pierwszy raz w życiu Lazzaro trafi także do wielkiego miasta...

Prasa o filmie:

Tym filmem Rohrwacher wyrasta na jeden z najwyrazistszych głosów autorskiego

kina europejskiego. Esencja Włoch, esencja kina.

Artur Zaborski, Interia

Wielcy mistrzowie włoskiego kina byliby dumni ze swojej młodej rodaczki.

Kasia Wolanin, Filmaster

Oszałamiająco piękny.

Adriana Prodeus, Filmweb

Nastrój i detale opowieści są jej największą siłą. Pięknie uchwycony jest bezczas, bo

gdyby nie rekwizyty w postaci żarówek, walkmana czy telefonów komórkowych, to

akcja mogłaby rozgrywać się także w XIX wieku.

Radek Folta, Movies Room

Nagrody i festiwale:

2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes – konkurs główny, nagroda za najlepszy scenariusz

2018 – ICS Awards – ICS Cannes Award, nagroda za reżyserię dla Alice Rohrwacher

2018 – Europejskie Nagrody Filmowe – nagroda uniwersytecka dla najlepszego filmu,

2019 - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Tromsø (Norwegia) – najlepszy film (nagroda główna – Aurora Award), nagroda specjalna – The Faith in Film Award

2019 – Nagrody Sant Jordi (Hiszpania) – najlepszy film zagraniczny (nagroda główna)

2018 - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Jerozolimie – najlepszy film (nagroda główna)

2018 – Kataloński Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sitges (Hiszpania) – nagroda specjalna Jury, najlepszy film - nagroda Carnet Jove Jury Award, nagroda krytyków -
José Luis Guarner Critic's Award

2018 - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Chicago – najlepszy film (nagroda główna)

KAFARNAUM, reż. Nadine Labaki

Produkcja: Liban, USA 2018

Gatunek: dramat

Czas trwania: 121 min

Uhonorowany Nagrodą Jury w Cannes, „Kafarnaum” sprowokował najgłośniejsze i najdłuższe (aż piętnastominutowe!) owacje podczas festiwalu. Potężny ładunek emocjonalny, jaki detonuje na ekranie Nadine Labaki, nikogo nie pozostawia obojętnym. Jej film pochłania, wstrząsa, porusza – i bywa, że doprowadza do łez. To zasługa nie tylko fantastycznego scenariusza, ale też odtwórcy głównej roli, Zejna Al Rafeea. Ten mały uchodźca z Syrii zagrał w filmie chłopca, który pozywa własnych rodziców za to, że nie byli w stanie zapewnić mu godnego życia. Dwunastoletni Zejn jest mieszkańcem bejruckich slumsów, odmalowanych w „Kafarnaum” z niezwykłą intensywnością. Zgodnie z tytułem, oznaczającym „chaos”, „bezład”, „gmatwaninę”, dzielnica uderza nadmiarem: rzeczy, ludzi, a przede wszystkim dzieci, niewinnych ofiar rzeczywistości społecznej oraz klasowych i ekonomicznych podziałów.

Nadine Labaki (autorka doskonale znanego w Polsce „Karmelu”) staje w ich obronie – i to dosłownie, wciela się bowiem w filmie w rolę adwokatki Zejna. Przed sądem chłopak odtwarza swoją historię, przywołuje dramatyczne wspomnienia, ale co najważniejsze: z pasją walczy o siebie i swoją przyszłość. To dziecko ma zdumiewającą odwagę, determinację i siłę, a przez „Kafarnaum” nawiguje go niezawodny moralny kompas, dzięki któremu odróżnia dobro od zła. Niezmordowany włóczęga, mały obrońca jeszcze mniejszych i słabszych, Zejn w pojedynkę rzuca wyzwanie niesprawiedliwości i krzywdzie. Przejmująco portretując dziecięcą solidarność, Labaki akcentuje, jak sama je nazywa, „drobne cuda”: serdeczne gesty, akty współczucia i miłości. To dzięki nim możliwe jest przetrwanie.

Porównywany do słynnego „Slumdoga. Milionera z ulicy”, film libańskiej reżyserki nie serwuje łatwych wzruszeń, bo stawia przed nami nie tyle bezbronną, milczącą ofiarę, co chłopca przepełnionego gniewem i umiejącego swój gniew wykrzyczeć. Chcąc nie chcąc stajemy się więc uczestnikami wytoczonego przez Zejna procesu. I tylko od nas samych zależy, czy wejdziemy w rolę obrońców, oskarżycieli, czy sędziów. Bo dystansu wobec opowiedzianej w „Kafarnaum” historii nikomu nie uda się zachować.

Prasa o filmie:

Bądźcie gotowi na emocjonalny nokaut.

Vulture

Doskonały i porywający. Przywodzi na myśl całą listę filmów, od dzieł De Siki, przez

Truffaut, aż po „Slumdog. Milioner z ulicy” Danny’ego Boyle’a.

Deadline

Fenomenalny, nie mogę przestać o nim myśleć.

The Wrap

Porusza ważne tematy w sposób inteligentny i z sercem.

Variety

Fantastyczny. Nadine Labaki rozkłada widza na łopatki.

Sight and Sound

Wybitne kreacje niezawodowych aktorów.

The Hollywood Reporter

O OJCACH I SYNACH, reż. Talal Derki

Produkcja: Niemcy, Liban, Syria, Katar 2017

Gatunek: dokument

Czas trwania: 98 min

Jest to wybitny film nominowany do Oscara 2019, zdobywca Złotego Rogu na ubiegłorocznym Krakowskim Festiwalu Filmowym za najlepszy dokument oraz zwycięzca kilkunastu innych prestiżowych nagród na całym świecie.

Jak wygląda z bliska życie dżihadystów? Po filmie „Powrót do Homs”, także nagrodzonym w Krakowie, który pokazywał radykalizację buntu przeciwko dyktaturze Baszszara al-Assada, pochodzący z Syrii reżyser, Talal Derki, ponownie odwiedził rodzinny kraj. Udało mu się zdobyć zaufanie rodziny islamskiego fundamentalisty, z którą spędził ponad dwa lata, filmując domową codzienność i walkę z wrogiem. W cieniu toczącej się wojny dorasta najmłodsze pokolenie bojowników dżihadu – pozbawione dzieciństwa, poddawane praniu mózgów i morderczym treningom.

„W mediach wojna przedstawiana jest często niczym gra w szachy, a islam jako wcielenie zła” – mówi reżyser. „Kiedy patrzymy na obrazy wojny, wydaje nam się, że to jakaś nierealna rzeczywistość równoległa. W filmie „O ojcach i synach” pragnąłem wytworzyć bezpośrednią relację między bohaterami a widzem. Chciałem zabrać go ze sobą w podróż i porozumieć się z nim za pomocą kamery”.

Talal Derki stworzył wstrząsający portret psychologiczny islamskiego ekstremisty, w którym skupił się na emocjach i motywacjach tych, którzy całe swoje życie podporządkowują surowym religijnym zasadom. 

* * *

ZŁODZIEJASZKI, reż. Hirokazu Koreeda

Produkcja: Japonia 2018

Gatunek: dramat

Czas trwania: 121 min

„Złodziejaszki” to historia trzypokoleniowej ubogiej rodziny żyjącej na przedmieściach Tokio. Utrzymują się najróżniejszych dorywczych zajęć oraz drobnych kradzieży. I choć ledwo wiążąc koniec z końcem, to gdy jednak pewnego dnia w ich życiu pojawia się bezdomna dziewczynka, bez wahania decydują się zapewnić jej dach nad głową. To początek wydarzeń, które odsłonią skrywane tajemnice z rodzinnej przeszłości. Reżyser filmu Hirokazu Kore-eda należy do czołówki współczesnych japońskich twórców i jest najpopularniejszym przedstawicielem tej kinematografii w Polsce. W ostatnich kilku latach kinowa publiczność miała okazję obcować z jego głośnymi, nagradzanymi obrazami „Po burzy” (2016), „Nasza młodsza siostra” (2015), „Jak ojciec i syn” (2013). Krytycy nazywają go kontynuatorem filmowej tradycji japońskiego mistrza Yasujiro Ozu, jednak sam Koreeda uważa, że bliżej mu do Kena Loacha, który podobnie jak on używa kamery do sportretowania społecznych nierówności i absurdów współczesnego świata. - Świat zmierza w przedziwnym kierunku, nie wiem czy rodzina – w takim tradycyjnym założeniu, zbudowana na dobrowolnym byciu razem, długotrwałej i wielopokoleniowej więzi czy bezinteresownej chęci niesienia pomocy – ma szansę przetrwać. Ten temat wciąż do mnie powraca, bo nie ma jednej recepty na udane życie rodzinne, na trwałe relacje. A tak jak powiedziałem, współczesny świat nie sprzyja inwestowaniu czasu, wiedzy, czy pieniędzy we wspólnotę. Wszyscy stawiają teraz na siebie, liczy się jednostka – nie zbiorowość – mówił w wywiadzie dla „Wprost” po ubiegłorocznym Festiwalu w Cannes.

Najważniejsze wyróżnienia, nagrody i nominacje:

Cannes 2018 - Złota Palma dla Najlepszego filmu

Asian Pacific Screen Awards 2018 – Nagroda dla Najlepszego Filmu

Złote Globy 2019 - nominacja w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

Oscary 2019 - nominacja w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

Independent Spirit Awards 2019- nominacja w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

BAFTA 2019 - nominacja w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny

Asian Film Awards 2019 – 6 nominacji w kategoriach: Najlepszy film, Najlepsza

reżyseria (Hirokazu Kore-eda), Najlepsza aktorka (Sakura Ando), Najlepsza aktorka

drugoplanowa (Mayu Matsuoka), Najlepsza muzyka (Haruomi Hosono), Najlepsza

scenografia (Keiko Mitsumatsu).

Nagrody Japońskiej Akademii Filmowej 2019 – 12 nominacji w kategoriach:

Najlepszy film, Najlepsza reżyseria (Hirokazu Kore-eda), Najlepszy scenariusz

(Hirokazu Koreeda), Najlepsza aktorka (Sakura Ando), Najlepszy aktor (Lily Franky),

Najlepsza aktorka drugoplanowa (Kirin Kiki), Najlepsza aktorka drugoplanowa (Mayu

Matsuoka), Najlepsza muzyka (Haruomi Hosono), Najlepsza scenografia (Keiko

Mitsumatsu), Najlepsze oświetlenie (Isamu Fujii), Najlepsze zdjęcia (Ryuto Kondo),

Najlepszy dźwięk (Kazuhiko Tomita).