Centrum Starówki stanowi Rynek posiadaj±cy kszta³t nierównomiernego czworoboku o wymiarach oko³o 100 x 50 m. Obecny kszta³t Rynku i jego otoczenie odbiega nieco od pierwotnego wygl±du; jest znacznie wiêkszy i od zachodu nie posiada zabudowy. Z naro¿y Rynku wybiega kilka ulic: w kierunku wschodnim A. Mickiewicza i Przesmyk, w kierunku po³udniowym Baldachówka i J. S³owackiego, w kierunku zachodnim T. Ko¶ciuszki i Matejki.

Rynek posiada zabudowane w³a¶ciwie tylko trzy pierzeje - po³udniow±, wschodni± i pó³nocn±. W pozbawionej dzi¶ zabudowy pierzei zachodniej stoi jedynie Ratusz. Obecn± zabudowê strony zachodniej stanowi± budynki po³o¿one przy ul. J. S³owackiego. Zabudowê zachowanych trzech pierzei Rynku tworz± jednopiêtrowe lub rzadziej dwupiêtrowe kamieniczki powsta³e w okresie XV-XIX w.

Obecna zabudowa zosta³a ukszta³towana po wielkim po¿arze Rynku w 1842 r., który doszczêtnie strawi³ wszystkie domy. Wielokrotnie przebudowywane i nadbudowywane przesz³y swoist± ewolucjê budowlan±. Pierwotnie by³y to zapewne domy drewniane lub czê¶ciowo murowane (piwnice i partery). Pocz±tkowo parterowe, potem piêtrowe, przy czym górne kondygnacje a¿ do XIX wieku by³y z regu³y drewniane. Domy rynkowe posiada³y przestronne i g³êbokie piwnice, sklepy (by³y to tzw. sklepy wierzchnie i sklepy dulne - piwnice), d³ug± sklepion± sieñ, reprezentacyjn± tzw. wielk± izbê, pomieszczenia mieszkalne, a od frontu podcienia wsparte na drewnianych s³upach.

Ostateczny wystrój architektoniczny otrzyma³y na prze³omie XIX i XX w. Aktualny stan zachowania zabudowy rynkowej jest bardzo ró¿ny, od piêknych domów do ruin. Kamieniczki zaniedbywane przez ca³e lata, zagro¿one podziemnymi wyrobiskami, niszcza³y i podupada³y, mia³y byæ nawet rozebrane.
Prowadzone przez ostatnie lata prace zabezpieczaj±ce przed dalsz± dewastacj±, a przy okazji i badania architektoniczno-archeologiczne, pozwoli³y na ods³oniêcie reliktów pierwotnej zabudowy i ujawnienie wielu tajemnic, które przesunê³y powstanie rynkowych kamienic co najmniej o dwa wieki wstecz. Badania wykaza³y tak¿e, ¿e pierwotny uk³ad zabudowy Starego Miasta znacznie odbiega³ od stanu istniej±cego, a poziom Rynku by³ du¿o ni¿szy.

Jak niemal w ka¿dym starym mie¶cie, tak i pod rzeszowsk± Starówk± znajduj± siê g³êbokie lochy i piwnice dr±¿one przed wiekami w celach obronnych i gospodarczych (magazynowanie towarów). Rynkowe kamieniczki posiadaj± z regu³y dwa poziomy piwnic siêgaj±cych niekiedy 10-12 m w g³±b ziemi. Pierwsze poziomy piwnic s± murowane z kamienia lub ceg³y i sklepione, natomiast ni¿sze kondygnacje zosta³y wyd³ubane w naturalnym gruncie lessowym. Uk³ad piwnic jest bardzo ró¿norodny. Spotyka siê tu tzw. gruby (komory) i szyje (korytarze), czêsto wybiegaj± one przed frontony budynków. Górne kondygnacje piwnic powsta³y równocze¶nie ze wznoszeniem domów (XV-XVI w.), natomiast dalsze poziomy by³y d³ubane zapewne pó¼niej (XVI-XVII w.).

Niezale¿nie od piwnic spotyka siê podziemne lochy i korytarze murowane z kamienia, sklepione, ³±cz±ce budynki lub prowadz±ce poza obrêb miasta. Niew±tpliwie mia³y one przeznaczenie komunikacyjne. Odkryto je w rejonie skrzy¿owania ulic Zamenhofa i Króla Kazimierza, w rejonie ulicy Joselewicza i ulicy Baldachówka. Jeden z korytarzy prowadzi w kierunku po³udniowo-zachodnim, co - w powi±zaniu z odkryciami dokonanymi przed laty przy budowie pawilonu "Hortex", na terenie dawnego konwentu pijarów, a tak¿e pa³acyku Lubomirskich - pozwala stwierdziæ, ¿e miasto mia³o podziemne po³±czenie z zamkiem. Na podstawie znalezionych u³amków ceramiki mo¿na datowaæ jego powstanie na XVII w.

W latach sze¶ædziesi±tych pod rzeszowskim Rynkiem prowadzono prace ratunkowo-zabezpieczaj±ce fundamentów budowli, maj±ce na celu usuniêcie zagro¿eñ ze strony podziemnych wyrobisk. Niebezpieczeñstwa nie zdo³ano jednak zlikwidowaæ.

W lipcu 1972 r. nast±pi³a powa¿na awaria kolejnego budynku. Dopiero w kilka lat po tej katastrofie, w 1977 r., podjêto decyzjê o zabezpieczeniu podziemi wed³ug oryginalnej metody opracowanej przez prof. Zbigniewa Strzeleckiego. Prace przewidziane do realizacji na lata 1978-1979 z ró¿nych przyczyn, g³ównie z powodu braku pieniêdzy i odnajdywania coraz to nowych podziemi, trwaj± niestety do chwili obecnej.

Zabezpieczenie podziemi przed dalszymi zawa³ami warunkowa³o rozpoczêcie rewaloryzacji ca³ej rzeszowskiej Starówki, obejmuj±cej w sumie 31 budynków po³o¿onych w Rynku oraz przy pobliskich uliczkach: Mickiewicza, Joselewicza, Przesmyk oraz Króla Kazimierza. Prace w tym zakresie podjêto dopiero w 1977 r., dos³ownie w ostatniej chwili, gdy otoczenie rzeszowskiego Rynku doprowadzone by³o niemal¿e do stanu ruiny. Bezpañskie kamieniczki otrzyma³y nowych w³a¶cicieli, staraniem których zaczêto im przywracaæ dawne piêkno. Niektóre odbudowano praktycznie od podstaw, przy innych prace s± powa¿nie zaawansowane.